เรื่องแรก ผมขึ้นสาย 113 ที่ต้นสายที่หัวลำโพง บอกกระเป๋าว่าถ้าถึงวัดบางเพ็งใต้ให้ช่วยบอกด้วย ผมจะไปตลาดน้ำขวัญเรียม บ้านผมอยู่ฝั่งธนฯ ซึ่งมันคนละโซนกันเลยกับแถบนั้น ผมก็ไม่รู้เส้นทางดิ จะรู้ได้ไง ก็ต้องพึ่่งกระเป๋ารถเมล์นี่แหละ ที่ไหนได้ แกปล่อยให้ผมนั่งไปจนถึงสุดสาย ผมถึงรู้ว่าเลยมาแล้ว แถมเลยมาไกลด้วย กระเป๋าแกบอกว่า แกบอกกับผุ้หญิงที่ถือดอกไม้ว่าถึงวัดบางเพ็งใต้แล้ว อ้าว เฮ้ย ได้ไงอ่ะ คุณต้องบอกผมดิ ไปบอกผู้หญิงอะไรคนนั้นทำไมอ่ะ ผมก็บอกกับคุณตอนจ่ายตังค์แล้วหนิ แล้วคุณบอกผู้หญิงคนนั้น คนไหน? ผมจะเห็นไหม? แล้วผมจะรู้ได้ไง? ถ้าคุณยืนระยะอยู่ไกลจากผม คุณก็ต้องตะโกนดิ ใช่ไหม? มันหน้าที่คุณหนิ ที่สุดแล้ว ผมต้องข้ามไปฝั่งตรงข้ามเสียตังค์อีกต่อถึงจะไปถึงได้ 113 คันที่ผมนั่งมานี้ เลขข้างรถ 113-16 เรื่องสอง ขากลับ ผมขึ้น ปอ.44 กระเป๋าเป็นผู้หญิง รูปร่างอ้วนๆหน่อย อายุประมาณ 40 ผิวขาวผมสั้น เธอ service mind ดีมาก ยิ้มให้กับผู้โดยสารตอนจะเก็บเงิน พอดีมีชาวต่างชาติขึ้นมากลุ่มนึง เธอพูดคุยตอบโต้ภาษาอังกฤษกับเขารู้เรื่อง แล้วสำนวนสำเนียงนี่เรียกได้เลยว่า สามาถทำงานเกี่ยวกับการเดินทางไป ตปท.ได้เลย เผอิญในชาวต่างชาติกลุ่มนี้มีผู้หญิงเป็นแขกมากัน 2 คน ถามทางจากเธอ เธอให้คำตอบเขาไม่ได้ เธอก็ขอโทษบอก "I'm sorry, I can't help you" แล้วยกมือไหว้ขอโทษด้วย เยี่ยมไปเลย อันนี้ต้องขอชมจริงๆ ชาวต่างชาติกลุ่มนี้ลงที่ถนนข้าวสาร ผมเห็นตอนเขาลงเขายังยกมือไหว้ขอบคุณกระเป๋าคนนี้เลย ปอ.44 คันนี้ เลขข้างรถ 93-202 เลขทะเบียน 15-4074 สุดท้าย ผมไปรอสาย 7ก ที่ปากคลองตลาด เห็นคันนึงวิ่งผ่านไป วิ่งตามไม่ทัน ไม่ได้ขึ้น ผมก็เดินไปรอที่ป้าย ปรากฏว่ารอตั้งแต่ประมาณ 5 โมง จน 5 โมงจะปาไป 45 แล้ว ยังไม่มาซักคัน ที่สุดทนไม่ไหว ต้องเดินย้อนกลับไปขึ้นสาย 82 ไปวงเวียนใหญ่ต่อสายอื่นเอา พอรถถึงสี่แยกบ้านแยก ประมาณ 6 โมง 5 นาที เพิ่งจะเห็น 7ก คันนึงอยู่ตรงข้าม อ๋อ นี่แปลว่า ถ้าจะรอ 7ก ที่ปากคลองตลาดต่อไป ผมก็ต้องได้ขึ้นในเวลา 6 โมง 15 หรือ 20 เลยใช่ไหม ก็แปลว่าช.ม.กว่าๆเลยนะ เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่าไหม? เรื่อง 7ก คอยนานนี่เห็นหลายคนบ่นมาแล้ว ก็ยังไม่ปรับปรุงแก้ไขอีก แล้วงก็เลิกซะทีเอาสายวิ่งไปหัวลำโพงเหมือนสาย 7 อ่ะ คุณจะวิ่งทับเส้นทางกันทำไมครับ? ถามหน่อย สามเรื่องนี้ เกิดขึ้นทั้งหมดในวันเดียวกัน คือ เสาร์ที่ 22 มิ.ย. เรื่องแรกเช้า เรื่องสองบ่าย สุดท้ายเย็นเลย