วันอาทิตย์ที่ 18 ตุลาคม 2563 เวลาประมาณ 13.20 ดิฉันขึ้นรถสาย 60 ครีมแดง หมายเลขรถ 2-80178 ตั๋วเลขที่ 2694840 ที่ท่ารถบริเวณสำนักที่ดินกรุงเทพ เมื่อใกล้ถึงป้ายสนามหลวง รถจอดติดไฟแดงที่วัดพระแก้ว พอไฟเขียวก็ลุกเดินไปรอที่บันไดทางลงเพื่อเตรียมลงที่ป้าย ไม่ได้ลุกตอนที่ถึงป้ายรถ แต่คนขับไม่จอดป้าย และเบนออกเลนขวาเพื่อเลี้ยวไปป้ายกองสลากเก่า ดิฉันจึงรีบกดกริ่ง ซึ่งกริ่งก็ไม่ค่อยดี กดแล้วต้องกดแรงๆ ถึงจะดัง แต่คนขับก็ไม่ยอมจอด เลยต้องไปลงป้ายกองสลาก ก็หันไปถามพนักงานเก็บค่าโดยสารว่า ทำไมไม่จอดป้ายสนามหลวง พนักงานตอบว่า คุณกดตอนเลยป้ายแล้ว คนขับไม่รู้หนอกว่าจะลงป้ายไหน ดิฉันไม่ได้โต้ตอบอะไร พอลงแล้วก็เดินย้อนจากกองสลากไปเพราะต้องไปต่อรถที่สนามหลวงเพื่อไปพาต้า ระยะทางไกลพอสมควรและมีสัมภาระที่ต้องหิ้วอยู่ ยังดีที่อากาศไม่ร้อน ขอถามองค์การว่า ถ้าขึ้นรถคันนี้ ผู้โดยสารคนไหนจะลงต้องกดกริ่งทุกครั้งใช่หรือไม่ เป็นมาตรฐานใช้กับรถทุกคันหรือ ที่ดิฉันไม่ได้กดกริ่งเพราะปกติ รถก็จะจอดที่ป้ายให้อยู่แล้ว และดิฉันก็เตรียมไปยืนรอที่ทางลงก่อนจะถึงป้ายแล้ว ตั้งแต่ไฟเขียวที่วัดพระแก้ว คนขับไม่เห็นหรือ และดิฉันก็ถือของอยู่ 2-3 ถุง อีกมือก็ต้องจับราวเกาะเพื่อทรงตัว กดกริ่งไม่สะดวกนัก และคิดว่าคนขับจะจอดป้าย คงเห็นไม่มีคนโบกจะขึ้น เลยตีออกขวา ไม่มองคนที่จะลงเลย คนขับไม่จอด ดิฉันก็เลยรีบกดกริ่ง พนักงานเก็บค่าโดยสารเลยว่าว่ากดตอนเลยป้าย ถ้าเป็นคนขับหรือพนักงานเก็บเงินเจอแบบนี้หรือพ่อแม่ลูกเมียเขาเจอบ้าง เขาจะรู้สึกอย่างไร