วันนี้เวลา 12.33 ข้าพเจ้าได้ขึ้นรถเมล์สายนี้  และทำการซื้อบัตรโดยสารรายเดือนสำหรับนักศึกษา ซึ่งโดยปกติข้าพเจ้าจะซื้อกับกระเป๋ารถเมล์ของสาย 166 ทุกเดือน  ไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย   แต่พอมาซื้อบัตรโดยสารกับกระเป๋ารถเมล์รายนี้  ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกว่าบุคคลดังกล่าวควรได้รับการเข้าอบรมศักยภาพแและความพร้อมสำหรับการบริการโดยเร็วที่สุด    ซึ่งเหตุการณ์มีดังนี้ ข้าพเจ้า :ขอซื้อบัตรโดยสารรายเดือนสำหรับนักศึกษาหน่อยครับ (พนักงานไม่ได้ถามว่าต้องการตั๋วสำหรับคนทั่วไปหรือนักศึกษา ซึ่งถ้าหากเป็นกระเป๋ารถเมล์คนอื่นๆของสายนี้จะมีการถามก่อนเสมอ อันนี้ข้าพเจ้าประทับใจ และพนักงานคนนี้ทำการฉีกบัตรราคา 800 สำหรับคนทั่วไปให้กับข้าพเจ้า โดยที่ไม่ได้ซักถามอะไรเลย ) กระเป๋ารถเมล์ : (ฉีกบัตร เจาะช่องเดือนของบัตร และไม่ใส่ใจในสิ่งที่ทำแต่อย่างใด ยื่นให้เพื่อรีบรับเงินอย่างเดียว)  แล้วบอกว่า 800  ข้าพเจ้า : ไม่มีบัตรสำหรับนักศึกษาเหรอครับ  ไม่มีทำไมไม่บอกก่อน  ก็นายตรวจที่อยู่ตรงป้ายรถเมล์  บอกให้มาซื้อที่กระเป่ารถเมล์ได้  ปกติผมก็จะซื้อทุกเดือนนะครับ (กระเป็ารถเมล์ทำสีหน้าไม่พอใจอย่างแรง  และพยายามเถียงทุกทางเพื่อให้ได้เงิน 800 ) กระเป๋ารถเมล์  ปกติเค้าไม่ให้กระเป๋ารถเมล์ขายอยู่แล้ว  (ใส่อารมณ์และแสดงความไม่พอใจท่ามกลางผู้โดยสารที่เต็มรถ ข้าพเจ้าเป็นเด็กก็เลยไม่อยากเถียงกับผู้ใหญ่) แล้วจะให้ทำอย่างไร ก็ฉีกแล้วด้วย   ข้าพเจ้า  :แล้วทำไมไม่บอกว่าไม่มีล่ะครับ เพราะผมก็ถามแล้ว ก็เข้าใจว่ากระเป๋ารถเมล์จะขายบัตรด้วย  รถของขสมก. เช่น สาย 62 ,140  ตอนใกล้สิ้นเดือนกับวันนี้เค้าก็ถามนะ ว่าต้องการซื้อบัตรไหม  สายอื่นยังขายบนรถเมล์ให้กับนักศึกษาเลย  ทำไมสายนี้ถึงไม่ขายล่ะครับ กระเป่ารถเมล์  แล้วพี่จะให้หนูทำยังไงล่ะ  ก็ฉีกแล้ว  เอายังไงดี(พูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวสุดๆ เสียงลั่นรถทั้งคัน แสดงถึงความไม่พอใจและไม่ยอมเต็มที่) ข้าพเจ้า  : งั้นเอาเป็นว่าจอดที่หน้าสถาบันผม  ตรงนั้นมีตู้เอทีเอ็ม  แล้วจอดรอผม ผมจะลงไปกดเงินให้  ตอนนี้มีแค่ 600(กะว่าจะมาซื้อตั๋วนักศึกษา) เดี๋ยวลงไปกดให้อีก 200      กระเป๋ารถเมล์  : ได้ๆ (เดินไปหน้ารถแล้วนินทากับคนขับรถ   สักครู่คนขับรถก็ด่าเหมือนอยากให้ได้ยิน ประมาณการที่เป็นพยางค์ว่า "ควายเน๊าะ"ประมาณนี้) เมื่อถึงหน้าสถาบัน ข้าพเจ้าก็บอกกับกระเป่ารถเมล์ว่า รอสักครู่นะครับ  แล้วรีบลงไปกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มหน้าสถาบัน ซึ่งกระเป๋ารถเมล์ก็ตามมาติดๆ กลัวข้าพเจ้าเบี้ยวหนี และข้าพเจ้าก็ยื่นตังให้เพิ่ม 200 ร้อย ซึ่งเขาก็กล่าวว่า ขอโทษนะค่ะพี่  และข้าพเจ้าก็กล่าวสวนกับกระเป๋าคนนี้ไปว่า ขอโทษด้วยนะครับ        ซึ้งการกระทำแค่นี้  มันไม่ได้ทำให้ผมดีขึ้นมาเลยเมื่อเทียบกับความรู้สึกที่เสียไปกับการใช้บริการตอนอยู่บนรถเมลล์สายนี้ สิ่งที่อยากจะร้องเรียน  คือ  1.ความครอบคลุมในการบริการขายตั๋วบนรถเมล์ ควรมีการแจ้งอย่างชัดเจนจากนายตรวจและกระเป๋ารถเมล์ว่า ตั๋วขายที่ไหน ซึ่งตรงนี้ ผมไม่ได้รับความชัดเจน 2.การบริการในเรื่องของการแจ้งรูปแบบของบัตรรายเดือน  กระเป๋ารถเมล์ควรแจ้งด้วยว่า ต้องการบัตรราคานักศึกษาหรือบัตรราคาทั่วไป ซึ่งตรงจุดนี้ ผมไม่ได้รับความยุติธรรม และสูญเสียจำนวนเงินกับเรื่องที่ไม่จำเป็นและไม่เต็มใจที่จะสูญเสีย 3.อากัปกิริยามารยาทของพนักงาน  ไม่เหมาะสมกับการบริการเป็นกระเป๋ารถเมล์ เพราะใช้คำพูดที่ไร้สติ อารมณ์ร้อน  กระแทกแดกดัน  ไม่ประนีประนอม  ไม่แคร์ความรู้สึกของผู้โดยสารอย่างผมที่เป็นแค่เด็กนักศึกษาบ้านนอกฐานะไม่ดีคนหนึ่ง  มีเงินติดตัวเแค่ 600 บาท เพื่อมาทำบัตรโดยสารรายเดือนสำหรับนักศึกษาโดยเฉพาะในราคา 540 บาท  แต่ไม่ได้รับความยุติธรรมจากการซื้อบัตรรายเดือน ผมรู้สึกเสียใจและเสียความรู้สึกเป็นอย่างมาก 4.ลักษณะของกระเป่ารถเมล์  ผู้หญิง ร่างอวบๆ หน้าขาว ผมสั้น ปากจัดๆ อายุประมาณ 32-36 ปี  5.บริษัทควรจัดการเรื่องการอบรม  ปรับปรุง แก้ไข พฤติกรรมของกระเป๋ารถเมล์คนนี้ให้ รวมถึงลงโทษตามความเหมาะสมกับเหตุการณ์ที่เขาได้กระทำกับผมด้วย  และควรติดตามและประเมินผลเรื่องความเสี่ยงจากการที่เขาได้ทำกับผู้โดยสารคนอื่นๆด้วย  เพราะวันนี้ ผมเห็นเขาพูดกระแทกใส่ผู้โดยสารที่มากันหลายคน 6.อย่าให้เขามาทำเช่นนี้กับผมอีก  ไม่เช่นนั้น  ผมจะฟ้องร้องอย่างแน่นอน และไม่มีวันให้อภัยในการกระทำครั้งนี้  เพราะความรู้สึกที่ผมใช้บริการรถสาย 166  ประทับใจมาตลอด แต่มาครั้งนี้  ผมมองว่ามาตรฐานการบริการของรถสายนี้ติดลบทันที 7.ผมไม่ต้องการคำขอโทษ และคำแก้ตัวใดๆจากเขา เพราะมันเป็นการแก้ปัญหาจากปลายเหตุ  ไม่สมเหตุสมผล ไม่มีความหมายใดๆสำหรับผม  เรื่องการบริการ ต้องแก้ที่ต้นน้ำ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ดีเมื่อถึงปลายน้ำ 8.อยากให้ขสมก.สร้างมาตรการที่เข้มแข็ง  ให้เหมาะสมกับองค์กร เรื่องการบริการกับผู้โดยสารทุกคน 9.กระเป๋ารถเมล์  ไม่ว่าจะเครียด หรืออารมณ์เสียมาจากไหน ก็ไม่ควรเอามาลงที่ผู้โดยสาร  เรื่องนี้คงไม่ต้องให้กล่าวตักเตือน ไม่ใช่เด็กๆกันแล้ว 10.ขอให้ผู้ตรวจสอบคำร้องเรียนของผม  ได้พิจารณาจุดอ่อนของการบริการ และมาตรฐานขององค์กร  ให้มีแนวทางในการสร้างความประทับใจมากกว่าความเฉยเมยต่อหน้าที่ รวมถึงความเอาใจใส่ในหน้าที่อย่างเต็มรูปแบบ    หรืออาจมีการ SWOT ANALYSYST   วิเคราะห์แนวโน้วการบริการของบริษัทตัวเอง ให้สามารถสร้างผลประโยชน์ที่มีคุณค่าเหมาะสมให้กับผู้โดยสารแต่ละกลุ่มให้ได้ด้วยนะครับ  ขอบคุณครับ