เมื่อเวลาประมาณ10.30 น 28กุมภา60ได้โดยสารรถสายนี้ ขึ้นจากแถวหน้าอู่สาย146ใกล้วงแหวนกาญจนา จะไปลงตลาดเซฟอีสาย2 นั่งอยู่เบาะหลังคนขับ ในรถไม่มีคนยืน ตอนใกล้ถึงป้าย กระเป๋าผู้หญิงอายุน่าจะหลักสี่กว่าๆมันพูด ว่าตลาดเเซฟอี ลุกเลยๆ มันพูดย้้าๆติดกัน4-5ครั้งราวกับว่ากูเป็นคนพูดไม่รู้เรื่อง ต้องย้ำเพราะกูยังไม่ลุก เรามีจังหวะลุกจากที่นั่งอยู่แล้ว นั่งใกล้คนขับมันใกล้ทางลงด้านหน้าอยู่แล้ว ลงทันไม่ต้องรีบ และไม่นั่งเลยป้ายให้มึงเสียประโยชน์หรอก กูกะระยะลงได้ไม่ต้องมาเร่ง มึงเร่งยังกับกูเป็นลูกจ้างมึง แบบที่พวกนายจ้างเร่งลูกจ้างให้รีบทำโน่นนี่นั้น แต่กูไม่ใช่ลูกจ้างมึง กูเป็นผู้โดยสารเป็นคนให้พวกมึงมีงานทำ มึงอย่างมาอ้างเลยว่าพวกกูต้องง้อมึง ถ้ากฏหมายเขาไม่ให้มึงเป็นเจ้าของสัมปทาน มึงก็ไม่ต่างจากไอ้พวกรถร่วม พวกคนขับรถเมล์ขสมกนี่ก็นักเลงทุกตัว ใครรองโวยการขับรถห่วยๆของไอ้พวกคนขับ มึงมีงานเข้าแน่ แต่ผู้โดยสารเขามีธูระเขาก็ต้องนั่งเงียบๆไม่กล้าโวยจะได้้ไม่มีเรื่อง พวกคนขับขสมก เฮงซวยพวกนี้เลยย่ามใจ ใครกล้าหือ มันลุกขึ้นมากระทืบมึงแน่ พวกนายๆในขสมก อยากรู้ว่าจริงไหม ลองทำตัวเป็นชาวบ้าน ไปขึ้นรถเมล์ขสมก แล้วเขาไปโวยใกล้คนขับ ตอนที่มันขับเฮงซวย ลองดู อย่าทำแค่ครั้งเดียวนะ ให้ลองขึ้นรถเมล์ซักเดือนแบบชาวบ้านที่ขต้องขึ้นประจำ แล้วจะรู้อะไรเพิ่มอีกเยอะเลย ไม่ต้องถามว่าสายไหน สายไหนก็ได้ คนขับมันนักเลงทุกตัว ยกตัวอย่างซัก2-3สาย ปอ515 134 516 ครีมแดง18 97 203 29 191 อีกเยอะแยะ หวังว่าคงไม่ถูกพวกเดียวกันเองกระทืบตอนโวยความเฮงซวยในการขับนะ สุดท้าย คือความเป็นโรคประสาทของคนขับสาย134 ที่ชอบเห็นผู้โดยสารเดินตามรถตอนรถเข้าในบริเวณป้ายแล้ว แต่คนขับมีนยังไม่เปิดประตูให้ขึ่น มันต้องจอดให้ตรงเสาป้ายรถเมล์ มันถึงจะเปิด แถวป้ายบีทีเอส จตุจักร และแถวเดอะมอลงามวงวานนี่ประจำ เข้าเขตบริเวณป้ายคันอื่นเขาก็เปิดประตูรับคนขึ้นแล้ว ไอ้นี่ทำเป็นเถรตรง ทำเป็นไม้บรรทัดต้องเปิดประตูตรงเสาป้ายเป๊ะ ทีพวกเดียวกันขึ้น ตรงสี่แยกแม่งยังเปิดประตูรับเลยไอ้ควาย นักเลงโตแล้วยังประสาทแดกอีก มึงกะประมาณได้ ไม่จำเป็นต้องตรงป้ายเป๊ะ แต่มึงก็ไม่ทำอ้างกฏเกณ ถุย ทีพวกมึงตรงไหนกูก็รับ ควาย!!