ยาวหน่อยนะคะ มีสามเรื่อง ช่วยรับฟังหน่อยนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ พนักงานขับรถเมล์สาย156 ชื่อ เสน่ห์ บำขุนทด และ กระเป๋ารถเมล์ไม่ทราบชื่อน่าจะผมสั้นใส่แว่น ในช่วงเวลา 17.00 ซึ่งกรณีที่1 หนู(นักเรียน) รีบขึ้นรถ โดยที่ไม่ทันสังเกตุว่ารถผ่านห้างแฟชั่นหรือไม่ จึงถามกระเป๋าว่า ผ่านแฟชั่นมั้ยคะ แต่ไม่ได้ยินว่าตอบอะไรเพราะรอบข้างเสียงดังมาก และเขาใส่ผ้าปิดปากอยู่ จึงให้เพื่อนอีกคนที่ใกล้กว่าถาม แต่ก็ไม่ได้ยินอีกเช่นกัน ด้วยปัญหาเดิมและพูดเบาอะไรนอกๆไม่รู้ค่ะ ไม่ตั้งใจตอบ และไม่ใส่ใจ จึงถามซ้ำอีกครั้ง กระเป๋าจึงบอกว่า ก็บอกว่ารถวนนอกไง ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ แล้วก็ต้องมานึกอีกทีว่าวนนอกคืออะไร ทำไมถึงไม่บอกตรงๆเลยว่า ไม่ผ่าน หรือส่ายหัวก็ได้ค่ะในกรณีที่รอบข้างเสียงดังหรือเจ็บคอ กรณีที่ 2 เมื่อรถมาถึงสะพานวัชรพลมีนักเรียนกดกริ่งซ้ำ ไม่มั่นใจว่าเหตุผลอะไรค่ะ กดประมาณสามครั้ง ครั้งที่สามคนขับก็จอดกระทันหันที่ทางลงสะพาน ทำให้มีรถบีบแตร และคนที่ยืนก็เซกันทั้งคันเลยค่ะ และทั้งคนขับและกระเป๋าด่าไรไม่รู้ค่ะ แต่จำได้ว่ามีคำว่า ได้ยินแล้ว! อยากลงตรงนี้รึไง? เด็กไม่ลงและสำนึกผิดค่ะ แต่ว่าคนขับจอดอยู่อย่างงั้นจนเด็กต้องลง และเดินต่อไปค่ะ กรณีที่ 3 คล้ายกรณีที่ 2 ค่ะ คือมีคนกดกริ่งซ้ำ สองครั้ง มีทั้งเด็ก นักเรียน และคนชราที่ต้องการจะลง คราวนี้ยังดีที่ไม่จอดกลางถนนค่ะ แต่ว่าตะโกนด่าแทนว่า พ่อมึงตายหรอไอสัส **ขอโทษที่พิมหยาบค่ะ แต่คนขับพูดแบบนี้จริงๆ** และเบรกรถจอดกับด่าอะไรไม่รู้คนเดียวค่ะ เป็นคำหยาบแต่จับใจความไม่ได้ กรณีแรก หนูเป็นคนผิดเองค่ะที่ไม่ตรวจสอบให้ดีก่อน แต่ขอให้พูดกันดีๆได้มั้ยคะ ไม่ได้ยินจริงๆค่ะ เหตุการณ์ที่กระเป๋าและคนขับเหวี่ยงเด็กเยอะมาก ไม่ทราบว่าเพราะเป็นเด็กรึป่าวถึงทำไรก็ได้ ทั้งๆที่บางทีเด็กก็ยังไม่ได้ทำอะไรเลย กรณีที่ 2 และ 3 เข้าใจค่ะ ว่าผู้ที่กดกริ่งเป็นคนผิด อาจจะด้วยเหตุผลที่ไม่ได้ยินเสียงหรือว่าอะไรก็ตาม ขอโทษแทนเด็กนักเรียนด้วยนะคะ แต่คนขับรถและกระเป๋ารถเมล์ควรจะควบคุมอารมณ์ให้มากกว่านี้ หรือ ถ้าหากทนไม่ไหวจริงๆ ควรจะเตือนด้วยคำสุภาพหรือพูดกันดีๆก็ได้ค่ะ ไม่ควรจะหลุดคำหยาบขนาดนี้ค่ะ เด็กก็มีพ่อมีแม่ค่ะ จริงๆแล้วเรื่องของสายรถเมล์156มีมากเลยค่ะ แต่ครั้งนี้หนูทนไม่ไหวจริงๆ ขอบคุณที่รับฟังอีกครั้งนะคะ