พ่อผมโทรมาหาผมตอนช่วงหกโมงเย็น ให้มารับลงรถเมล์หน้าบ้านหน่อย เดินไม่ได้ พอผมเจอแก แกก็มีแผลถลอกที่แขน และเดินไม่ได้ ต้องพยุงต้องอุ้มลงจากรถเมล์ และรีบอุ้มขึ้นแท็กซี่มาส่งโรงพยาบาล พอสอบถามแกก็บอกว่า รถมันเบรกแรง จนแกที่นั่งอยู่ตรงที่ข้างหน้า แถวคนขับ หน้าทิ่มและแอวแกไปกระแทก ทำให้เหล็กที่แกใส่อยู่ที่สะโพกด้านขวานั้นเคลื่อน(กระดูกสะโพกแกผ่าเปลี่ยนใส่เหล็กไว้) แล้วพอไปส่งรพ. หมอบอกว่าจะต้องผ่าออก แล้วก็ไม่แน่ว่าจะกลับมาเหมือนเดิมรึเปล่า แล้วเนี่ย พ่อผมต้องหยุดงานยาว แม่กับผมก็ต้องหยุดเพื่อไปดูพ่อที่รพ. แล้วพอผ่าเสร็จ ซึ่งอาจต้องใช้เวลาพักฟื้นหลายเดือนกว่าจะเดินได้ เราก็ต้องดูแลพ่อ แล้วที่บ้านก็ฐานะการเงินค่อนข้างต่่ำ ไม่งั้นคงไม่ขึ้นรถเมล์กันหรอกครับ มีพ่อเป็นเสาหลัก และยังมีน้องอีก คือผมไม่อยากปล่อยผ่าน ตอนนี้พ่อกำลังรอผ่าตัด แต่พ่อผมเค้าเป็นคนใจดี เค้าบอกที่รพ.ว่าล้มเอง แต่ผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้ อยากให้มาช่วยรับผิดชอบ เพราะมันส่งผลกระทบเป็นวงกว้าง คือพ่อเค้าก็เศร้า ที่ต้องมานอนรพ. ครอบครับก็เป็นทุกข์และจิตใจย่ำแย่ นึกถึงใจแก แกอาจเสียใจมากๆที่ต้องมานอนเฉยให้คนอื่นดูแล ผมขอร้อง ช่วยผมด้วยนะครับ ผมจำได้แค่สายรถเมล์กับทะเบียนและเวลา อีกอย่างคืออาจมีตั๋วรถที่พ่อขึ้น แต่ผมยังหาไม่เจอ ต้องรอพ่อตื่นและลองถามแก ถามคนรู้จักก็บอกให้ไปแจ้งความ ลงบันทึกประจำวัน