วันที่3 พฤศจิกายนช่วงเวลา 17.00 น. ผมนั่งรถเมล์สาย 20 จากวัดสน1 จะไปลง ตรงข้ามวัดครุใน ซึ่งใช้เวลารอรถ 30+ นาที ระยะการวิ่งรถห่างกันมากๆ คันก่อนหน้าอยู่แยกพระประแดง คันต่อมา(ที่ผมขึ้น)อยู่สำเหร่ จำนวนคนเยอะมากๆ แทบจะขยับตัวไม่ได้ในขณะที่ยืน สักพักหลังจากขึ้นมา ก็มีป้าคนนึงพูดถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า (คาดว่าเป็นอุบัติเหตุจากการเบรครถ) พูดถึงว่า คนยืนล้มไปโดนคนที่นั่ง ทำให้คนที่นั่งศีรษะไปกระแทกกับอะไรสักอย่างสีเหลือง มีอาการปวดหัวไม่ทราบว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นนานรึยัง (ป้าคนที่พูดไม่ใช่คนเจ็บ แต่พูดเยอะมากเหมือนเจ็บเองแนะนำคนเจ็บไปแสกนสมอง กลัวจะอ๋องจะเอ๋อประสาทตาเสียบลาๆๆๆๆ) คนเจ็บเลยขอไปโรงพยาบาล แต่เลือกไปรพ.ราษบูรณะ ซึ่งเลยมาแล้ว ทำให้คนขับและประเป๋ารถเมล์ เลือกที่จะหยุดการเดินรถ และปล่อยผู้โดยสารลง ทั้งคัน ซึ่งเยอะมากๆ ทุกคนงง ทางกระเป๋าและคนขับบอกว่าให้รอรถคันต่อไปมา ซึ่งไม่รู้ว่า จะมาเมื่อไหร่ (ลงจากรถที่ป้ายรถเมล์ไปรษณีย์สุขสวัสดิ์ ก่อนถึงบิ๊กซีสุขสวัสดิ์) รถคันต่อไปอยู่ที่ตลาดบางประกอก บางคนก็บ่นแบ้วก็เดินจากไปไม่มีการคืนเงินใดๆทั้งสิ้น บางคนยืนรอนั่งรอรถคันต่อไป เพื่อที่จะเอารถคันเกิดเหตุ พาคนเจ็บไปแจ้งความ ย้อนดูกล้อง และไปรพ. แต่!!!!! คนเจ็บเดินออกมาพร้อมบอกว่า เดี๋ยวฉันมาจะไปหาแฟนก่อนใกล้ๆตรงนี้ แล้วก็เดินไปเลย ท่ามกลางคนที่ยืนอยู่ ไปๆมาๆผู้โดยสารป้าๆตะโกนว่าคนเจ็บเดินไปไหนแล้วไม่รู้ ขึ้นรถเร็ว ทุกคนก็กรูกันกขึ้นรถ บางคนที่ฟังกระเป๋าก็นั่งรอด้านนอก คนที่เข้าไปในรถก็เร่งคนขับว่าออกรถเลย คนเจ็บเดินไปไหนแล้วไม่รู้ ช่างเขาเถอะ แล้วสรุปว่า ก็ออกไปจริงๆ คนเจ็บหายไป คนที่ลงมาแล้วเดินจากไปอย่างไม่สบอารมณ์ ผมและคนอื่นๆที่นั่งรอป้ายรถเมล์ตามคำที่กระเป๋ารถบอก ไม่มีใครได้เงินคืนหรือการรับผิดชอบใดๆ ต้องเสียค่ารถอีกต่อหนึ่ง ไม่มีแม้แต่คำอธิบาย คำขอโทษ หรือการควบคุมสถานการณ์และการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้เลย ขาดการบริการที่ดีทั้งที่เป็นอาชีพบริการ ทั้งนี้ไม่ทราบว่าคนเจ็บได้รับการดูแลหรือไม่ แต่ผม คนที่นั่งรอ หรืคนที่เดินออกไปก่อนหน้าทั้งที่ยังไม่ถึงป้ายที่จะลง รู้สึกเสียใจและเสียดายเงินครับ ถึงจะไม่เยอะ แต่เรารอคุณ ขึ้นมาทั้งที่รู้ว่าไม่มีที่นั่ง หวังจะกลับถึงบ้านโดยเร็ว แต่กลับกลายเป็นเช่นนี้ หวังว่าจะมีการตักเตือน อบรม และแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ดีกว่านี้ ในคราวหน้า