สวัสดีค่ะ ช่วงประมาณ 4 ขึ้นรถเมล์ 138 ขสมก. สีน้ำเงินปลายทางราชประชา คนเต็มรถไม่มีที่นั่ง จึงไปนั่งที่ที่เป็นสีน้ำเงินหลังคนขับ ช่วงขึ้นไปกระเป๋ารถเมล์ก็ไม่มีมารยาทกับผู้โดยสารท่านอื่นแล้ว เก็บตังฉีกตั๋วก็ไม่ค่อยจะดี แล้วเขาเดินมาเก็บตังลุงข้างๆที่นั่งที่สีน้ำเงินเหมือนกัน หลับคนขับจะมีกล่องขาวๆ เหมือนเป็นกล่องสายไฟ แกบ่นลุงว่าเวลารถเบรคอย่าจับตรงนี้ เดี๋ยวกล่องล่วง ให้จับตรงนี้ เขาบ่นซ้ำๆ เหมือนเดิมจนลืมว่าลุงจะลงที่ไหนจะต้องฉีกตั๋วให้ รำคาญแทน จนมาเจอกับตัวเองช่วงประมาณป้่ายการบินไทย มีผู้หญิงคนนึงขึ้นมานั่งที่ที่สีน้ำเงิน นั่งฝั่งตรงข้ามกับดิฉัน ช่วงที่กระเป๋าเดินไปเก็บตังข้างหลัง เขาสะดุดขาผู้หญิงคนนั้นแล้วเขาหันมาว่าดิฉันว่าให้นั่งหุบขาเข้าไปหน่อย ยื่นออกมาทำไมเยอะแยะ หุบๆ เข้าไปหน่อย สะดุดหมดและ พูดวนเหมือนเดิม 3 รอบว่าให้หุบขา เดินสะดุด ดิฉันมองหน้าเขาไม่ได้พูดอะไร แล้วเขาก็เดินไปเก็บตังข้างหลัง... แล้วเขาก็ตะโกนพูดกับคนขับว่า ประตูหน้าไม่ต้องเปิดแล้วนะ เดินไม่ได้ เล่นยื่นขาออกมาซะเยอะแยะ ดิฉันเลยหยิบหูฟังออกมาใส่ แต่ไม่ได้เปิดอะไร ก็ได้ยินเขาบ่นกับผู้โดยสารท่านอื่น แล้วก็บ่นลอยๆ ว่า นั่งขาก็ยื่น หุบหน่อยก็ไม่ได้ สะดุดหมดแล้ว บ่นเยอะมาก บ่นตลอดทาง คงคิดว่าไม่ได้ยิน ได้ยินทุกคำ ถ้าไม่ติดว่าเร่งรีบ ก็ลงแล้ว... พอช่วงป้ายสุดท้ายก่อนขึ้นทางด่วน ประตูหน้าเปิดเขาก็พูดอีกว่า ผู้โดยสารเดินดีๆ นะคะ ระวังสะดุดขาคนข้างหน้า เขานั่งยืนออกมาเยอะเกิน ยื่นขามากเลย คนทั้งรถก็มองดิฉันคนเดียว มีรอบๆ ข้างเท่านั้นที่รู้ว่าเขาสะดุดขาใคร ดิฉันไม่ได้พูดอะไร คิดว่าเขาคงจะจบ แต่เขาไม่จบ นึกว่าจะหยุดพูดแต่ก็ไม่หยุด จนขึ้นทางด่วนถึงจะหยุด แต่ไม่รู้ว่าดิฉันลงแล้วจะไล่หลังไหม... แย่ค่ะ นิสัยแบบนี้ไม่ควรจะมาทำกับผู้โดยสาร พูดไม่หยุดปากยิ่งไม่มีมารยาท แถมพูดให้คนอื่นฟังอีก ทำให้เสียหน้ากับผู้โดยสารทั้งคันรถ ถึงเขาจะสะดุดขาดิฉันจริงๆ ก็ไม่ควรที่จะพูดตลอดทางเหมือนกัน ไร้มารยาท ไม่ทราบชื่อแต่แก่แล้ว ผมสั้น ไม่ผอม หมายเลขข้างรถ 5-70056 ทะเบียนรถ 16-1350 กทม. ไม่มีตั๋ว ใช้บัตร ขสมก. ค่ะ