วันเสาร์ที่ 10/4/2564 เวลาประมาณ16.00+- ยืนรอรถเมล์สาย93ฝั่งตรงข้ามโรงเรียนสมโภชน์ฯ ตั้งใจจะรอขึ้น "รถเสริมบางกะปิ" แต่ไม่มี เลยขึ้นรถ ปอ.แทนเพื่อไปลงแยกลำสาลีเดินเข้าเดอะมอลล์เอง โบกไปคันนึงก็ไม่จอด : ถ้าไม่รับผู้โดยสาร : ทำไมพวกคุณไม่ใส่ป้าย"รถเสีย" , "รถเข้าอู่" อะไรก็ว่าไป คนรอรถจะได้ไม่ต้องโบก เรื่องง่ายๆทำไมทำไม่ได้ ... พอมีคันที่จอดรับ เราก็ขึ้น>>เปิดกระเป๋าหยิบบัตรvizaที่ใช้จ่ายค่ารถเมล์ได้ แต่ลืมเอามา (เหรียญมีไม่ถึง/จะไปถอนเงินที่ธนาคาร) ***เลยกดกริ่งลง*** ตามมารยาทที่แสนดีของคนขับก็จะต้องจอดป้ายถัดไป.. กระเป๋ารถเมล์คิดว่าเราจะขึ้นรถเมล์ *ฟรี* 1 ป้าย เลยถ่ายรูปเราไว้ รถเมล์สาย93ของคุณไม่ได้วิ่งทุก5นาทีนะจะได้รอขึ้นฟรีได้ ปกติทำงานอยู่มบ.กฤษณา ก็เดินไปเองนะ 40นาที รถสายคุณเมิงยังไม่ปล่อยเลย คนที่ถ่ายรูปเรา : เป็นป้าอ้วนๆ ซอยผมสั้นๆ ใส่สูทดูผู้ดีมาก ตรงข้ามกับการกระทำสุดๆ เลขข้างรถที่จำได้_ _-_ _ 113 ..... พอกลับไปเอาบัตรที่ห้องเช่าเสร็จก็เดินออกมารอรถใหม่ มี93เลขข้างรถ 112 ขับมาก็ไม่จอดรับ ไปถามเขาสิ *เรากลับมารอรถป้ายเดิม* ถ้าจะรอขึ้นรถเมล์ฟรีตั้ง1ป้าย จะรอทำไมเป็นครึ่งชั่วโมง มีสมองอย่าเอาไว้แค่คั่นหู แก่แล้วอย่าแก่เลย แก่แบบให้เด็กมันอยากยกมือไหว้หน่อย พนง.คนไหนทำให้องค์กรเสื่อม ก็รีบตัดเนื้อร้ายทิ้งซะ หวังว่าคงไม่เจอกันอีก