วันเสาร์ที่ 22 เมษายน 2560 เวลาประมาณ 8.58 น. ดิฉันเดินทางจากบริเวณหน้าอาคารอื้อจื่อเหลียง ถ.พระราม 4 มุ่งหน้าไปยังจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ถ.พญาไท โดยรถเมล์สาย 47 เลขข้างรถ 47-40453 ขณะที่รถได้ออกจากป้ายตรงข้ามโรงเรียนเตรียมอุดม ถ.พญาไท ดิฉันได้ลุกขึ้นมาเตรียมรอที่ประตูเพื่อจะลงป้ายถัดไป เนื่องจากในรถแทบไม่มีผู้โดยสาร และดิฉันก็สังเกตแล้วว่าคนขับรถมองเห็นดิฉันยืนรออยู่ที่ประตู จึงไม่ได้กดกริ่ง แต่เมื่อใก้ถึงป้าย คนขับรถซึ่งเป็นชายวัยประมาณ 40-50 ปีได้ถามด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพว่าจะลงหรือเปล่า ดิฉันตอบรับกลับไปอย่างสุภาพ แต่คนขับรถกลับแสดงอาการเกรี้ยวกราดและต่อว่าว่าให้กดกริ่งด้วย ซึ่งดิฉันก็ไม่เข้าใจว่าเป็นธรรมเนียมดั้งเดิมบ้านเจ้าคุณปู่ของคนขับรถหรืออย่างไร ในเมื่อก็เห็นอยู่ว่าผู้โดยสารจะลง ทำไมจะต้องมาติดใจกับเรื่องกดกริ่งหรือไม่กดกริ่ง ดิฉันจึงกดกริ่งตามที่คนขับต้องการ และยืนรอเตรียมจะลง คนขับจึงเปิดประตูเมื่อเลยป้ายห่างออกมาแล้ว และขณะที่ดิฉันกำลังก้าวขาลงจากรถ คนขับก็ปิดประตูและออกรถทันทีจนทำให้แรงประตูเหวี่ยงมากระแทกแขนและขาข้างซ้ายของดิฉันได้รับบาดเจ็บ ดิฉันแน่ใจว่าคนขับรถตั้งใจปิดประตูโดนตัวดิฉันเพื่อให้ได้รับบาดเจ็บ และหากดิฉันเดินช้ากว่านี้อาจจะโดนประตูกระแทกล้มลงบนพื้นได้รับบาดเจ็บหนักกว่านี้ก็เป็นได้ จึงอยากจะขอร้องเรียนให้ทางองค์กรสั่งลงโทษพนักงานขับรถรายนี้ในความผิดฐานตั้งใจทำร้ายผู้โดยสารและแสดงอาการไม่สุภาพ ดิฉันจะรอฟังผลต่อไป ถึงแม้จะตระหนักดีว่าทางองค์กรคงไม้ได้ใส่ใจมากนัก คงแค่มาตอบรับแล้วก็เงียบไป ในเมื่อเป็นรถโดยสารฟรี คนขับ ซึ่งก็เป็นเพียงผู้ถูกว่าจ้างมา มิได้เป็นเจ้าของรถแต่อย่างใด กลับมีสิทธิ์ที่จะแสดงท่าทีหรือทำอะไรก็ได้โดยไม่คำนึงถึงมนุษยธรรม โดยอาจคิดไปว่าบรรดาผู้โดยสารไม่มีเงินเพราะต้องมาขึ้นรถฟรี ไม่มีปากมีเสียง แต่หากท่านจะกรุณาให้ความเป็นธรรมแก่ดิฉันบ้าง โดยแจ้งให้ทราบว่าทางขสมก.มีบทบาทควบคุมบุคคลในองค์กรของตนอย่างใด ดิฉันก็จะขอขอบคุณเป็นอย่างสูง