รถ203. คันสีชมพู จากสนามหลวงมาท่าอิฐ. รอบที่วิ่งผ่านท่าน้ำนนท์เวลาบ่ายโมงครึ่ง. กระเป๋ารถเมลล์คนที่คล้ายๆทอมที่พึ่งมาทำงานได้สองเดือน. การพูดจาพูดครับๆ. ตัวใหญ่ๆหน่อย. เรื่องเกิดจากเราขึ้นรถคันนี้. แล้วคือก่อนขึ้นถ้าแปะป้ายเตือนว่าเสียงดังจะไม่ขึ้นเลย นี่พอจ่ายเงินเสร็จ. กระเป๋ารถเมลล์คุยกับคนขับ. ตะโกนลงไปแซวนักท่องเที่ยวต่างชาติด้วยความหยาบคาย ตะโกนแซวผู้โดยสารคนนั้นคนนี้เสียงดัง. ความดังดังแค่ไหนเสียงชัดมาถึงหลังรถ. นึกภาพคนพูดไม่รู้ระดับเดซิเบลเสียงตัวเองออกไหม. เอะอะแหกปากมันคือปวดหูมาก. ต้องทนนั่งมาเพราะรถติด. ถึงก็ช้าค่อยๆขับชะลอๆให้กระเป๋าคนนี้เป๋าปากแซวข้างล่าง. จากนั้นความพีคเพิ่มขึ้นพอถึงท่าน้ำนนท์แวะซื้อของ. ลงป้ายตลาดแต่ซื้อไม่เสร็จกระเป๋าก็จอดรอ. จริงๆถ้าจะไร้มารยาทขนาดนี้ติดป้ายเตือนตรงทางขึ้นเลยนะคะจะได้ไม่ขึ้น. จ่ายเงินแล้วทำได้แค่เสียความรู้สึก. ฝากตรวจสอบรถร่วมด้วย. อยากให้มาตราฐานเดียวกัน. ขอบคุณมากๆ