วันที่ 10 สิงหาคม ช่วงเวลาประมาณ 8.40 น. รถเมล์สาย 64 เลขข้างรถ 28 ป้ายทะเบียน 12-6428 กทม ขณะที่ดิฉันกำลังก้าวขึ้นรถเมล์คันนี้ตามผู้ชายคนข้างหน้าไปติดๆ ประตูรถเมล์กลับปิดมาหนีบตัวดิฉันเอาไว้กับขอบประตู มีผู้โดยสารบนรถเห็นและร้องบอกคนขับ แต่คนขับกลับจะออกรถทั้งที่ตัวดิฉันยังถูกหนีบอยู่ (คาดว่าคงไม่ได้ยินเพราะเห็นว่าใส่หูฟังอยู่) ดิฉันจึงตะโกนบอกให้คนขับเปิดประตูออก คนขับกลับถามมาด้วยเสียงที่ดูไม่ตกใจเลย ว่า "อ้าว หนีบหรอกเรอะ" จากนั้นก็กล่าวคำขอโทษด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ และก็จบลงเพียงแค่นั้น แต่ดิฉันไม่จบด้วย จึงต้องมาร้องเรียน อันที่จริงตั้งใจจะร้องเรียนตั้งแต่ช่วงเช้า แต่พิมพ์ข้อความผ่านมือถือไม่ได้ จึงต้องกลับมาพิมพ์ผ่านคอมฯ ที่บ้าน จากเหตุการณ์นี้ ศอกขวาของดิฉันถูกกระแทกกับขอบประตู ทำให้เจ็บและชาตั้งแต่ข้อศอกจนถึงปลายแขน มีผลต่อการทำงานในวันนี้ระดับหนึ่ง แต่ ณ ขณะพิมพ์นี้ดีขึ้นบ้างแล้ว ยังเจ็บบ้างเวลาออกแรงที่แขนขวามากๆ ดิฉันเจ็บ ดิฉันไม่ขำด้วย แต่คนขับกลับหัวเราะ หมายความว่าอย่างไร ถ้าพูดขอโทษอย่างต้องการจะขอโทษจริงๆ ดิฉันคงไม่ถือสาเอาความจนต้องมาร้องเรียนแบบนี้ ที่ผ่านมาก็เคยโดนรถเมล์ของ ขสมก ปิดประตูหนีบมาบ้างครั้งสองครั้ง แต่ไม่ร้องเรียนเพราะคนขับรีบเปิดประตูทันที และดิฉันไม่ได้บาดเจ็บแต่อย่างใด ก็ได้แต่หวังว่าหลังจากร้องเรียนไปแล้ว จะมีการดำเนินการอะไรบ้างนะคะ