ในวันที่ 3 ก.ค. 61 ดิฉันได้ขึ้นรถเมล์สาย126 ฝั่งตรงข้ามมหาวิทยาลัยรามคำแหง ในเวลา 06.33 น. เพื่อที่จะเดินทางไปสอบกยศ.ที่ม.เกษตรศาสตร์ บางเขน เพราะเป็นสายที่ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว เพื่อนๆดิฉันทุกคนเคยขึ้นและยืนยันว่าต้องขึ้นสายนี้ และดิฉันได้ทำการตรวจสอบในข้อมูลในเน็ตแล้ว เช็คในแอป Viabus แล้วด้วยว่าก็สามารถขึ้นได้จริง จึงขึ้นรถสายนี้ไปในเช้าวันนั้น ด้วยความที่มันเป็นครั้งแรกที่ดิฉันขึ้นสายนี้ จึงไม่สามารถทราบได้เลยว่ารถคันนี้ขับไปผ่านเส้นทางไหนอยู่ เพราะ ดิฉันไม่เคยไปม.เกษตรจริงๆ แต่ก่อนจะขึ้นนั้น ดิฉันก็ได้ถามกระเป๋ารถเมล์เป็นที่เรียบร้อยแล้วว่าผ่านม.เกษตรใช่มั้ยคะ ซึ่ง ป้าเขาก็บอกว่าผ่าน แต่สุดท้ายแล้ว จู่ๆรถก็วิ่งมาทางมีนบุรี ซึ่งดิฉันก็เริ่มเอะใจว่ามันใช่ทางนี้จริงๆหรือ และสุดท้ายรถก็ได้จอดสิ้นสุดที่หน้าวิทยาลัยเทคนิคมีนบุรี และดิฉันก็เลยถามป้าเก็บเงินว่า “หนูจะไปม.เกษตร แต่ทำไมสุดสายที่นี่อ่าคะ” ป้าคนนั้นก็ไม่พอใจ และไล่ดิฉันให้ลงไปจากรถเร็วๆ ไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น ให้ไปถามนายท่าที่อยู่บริเวณนั้นเอา คือดิฉันตอนนั้นรีบมาก ด้วยเวลานั้นก็ประมาน 7 โมงกว่าแล้ว ดิฉันต้องไปสอบให้ทันในเวลา 9.00 น. ตรง ต้องรีบวิ่งไปถามนายท่า ซึ่งได้คำตอบว่า ต้องไปลองหารถดูในตลาดใหญ่ ตลาดไหน อะไร ยังไง คืออธิบายไม่ได้ ดิฉันก็ต้องเดินเสี่ยงดวงพร้อมทำเวลาเอาเองซึ่ง8 โมงแล้วตอนนั้น แถมอยู่มีนบุรีอีก ความหวังที่จะไปให้ทันสอบ 9 โมงตรงเข้าห้องสอบคือริบหรี่มาก จนไปเจอกลุ่มพี่ๆวินมอไซค์ ซึ่งเค้าช่วยดิฉันได้ดีและเป็นประโยชน์มากที่สุดและพาไปส่งวินรถตู้ ในราคา15 บาท เท่านั้น ดิฉันต้องนั่งรอ รถตู้อีก 30 นาทีได้ และเสียค่ารถเพิ่มอีก 25 บาท ซึ่งดิฉันนั่งคิดอยู่ว่า ดิฉันพลาดตรงไหนไปหรอ ถึงต้องเจอเหตุการณ์อะไรแบบนี้และ สิ่งเดียวที่ดิฉันพลาดคือเชื่อป้าคนนั้น ซึ่งก็ไม่เข้าใจว่า ถ้ารถสายนี้ไม่ผ่าน แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกจะได้ไม่ขึ้น ไม่ใช่ไม่ถามนะคะ ถามแล้ว เรื่องนี้ไม่มีความผิดที่ดิฉันไม่รอบคอบอะไรเลยทั้งสิ้น ทั้งถาม ทั้งหาข้อมูล ทั้งเผื่อเวลาเกือบ 2.30 ชม. ค่ะ ไม่เข้าใจจริงๆว่ารถไปเส้นทางนั้นและไล่ผู้โดยสารลงแบบนี้ประจำมั้ยคะ แล้วเหตุการณ์นี้ทำให้ดิฉันไปเข้าห้องสอบสายเป็นเวลา 16 นาทีด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าป้าคนนั้น มีความสามารถรับผิดชอบอะไรในชีวิตคนอื่นได้บ้างหรอคะ กับการตอบคำถามมั่วๆ หรือการอยากได้ลูกค้าขึ้นรถเมล์แบบนี้ ป้าเขาอาจจะเป็นพนักงานที่ดีนะคะในแง่ของการรักษาผลประโยชน์หรือหาลูกค้า แต่ก็ป้าเนี่ยแหละค่ะ ที่ทำให้รถหรืองค์กรเสียชื่อเสียง ลองชั่งน้ำหนักดูเอานะคะ ว่าต่อไปนี้จะดำเนินการกับพนักงานแบบนี้อย่างไร ดิฉันเข้าใจว่าธุระของดิฉันอาจจะไม่ได้สำคัญอะไรมากกับผู้อื่นนะคะ และเชื่อเหลือเกินว่า ยังมีคนที่มีธุระที่สำคัญอื่นๆอีกในแต่ละบุคคลมากนัก และที่ไม่มีทางเลือกในการขึ้นรถราอื่นๆมากนัก แล้วถ้าเหตุการณ์นี้ไปเกิดขึ้นกับคนที่มีธุระสำคัญถึงชีวิตหรือคอขาดบาดตายกว่านี้ จะทำอย่างไรหรอคะ คำขอโทษเพียงแค่นั้นหรอคะ หรือกระเป๋ารถเมล์จะรับผิดชอบอย่างอื่นได้? ขออนุญาติฝากเรื่องนี้ไว้หน่อยนะคะ ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ ปล.ดิฉันรู้สึกขอโทษและเสียใจมากๆที่ไม่รู้จักชื่อป้าคนนั้นและ รีบร้อนสะเพร่าลืมถ่ายทะเบียนรถเอาไว้ แต่ดิฉันเก็บตั๋วรถเที่ยวนั้นไว้ด้วยค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นประโยชน์มากพอในการสืบหาตัวบุคคลหรือไม่ แต่ดิฉันอยากให้ข้อมูลเพิ่มเติมจริงๆค่ะ กรุณาติดต่อเพื่อเอารูปถ่ายตั๋วใบนั้นได้เลยนะคะ จะยินดีมากๆค่ะ ส่วนป้าคนนั้นดิฉันจำได้คร่าวๆว่า มีลักษณะ ตัวเล็ก ผอม ผิวคล้ำ หน้าผอมๆจนโหนกขึ้น อายุราวๆ 50 ปลายๆหรือ 60 ต้นๆค่ะ