วันที่22/12/2560. เวลาประมาณ 16.45 ได้นั่งรถเมย์สาย191บริเวณครงข้ามซอยภาวนามุ่งหน้าไปลาดพร้าว พอขึ้นได้สักพักพนักงานแจ้งป้ายหน้าป้ายสุดท้ายไฟแดงเลี้ยวขวาไปศาลอาญาเราก็ไม่เคยนั่งสายนี้และป้ายที่เราจะลงเราเองก็ได้เพราะไม่คุ้นเพราะรถจอดป้ายเราก็นึกว่าจอดป้ายหน้า. ปรากฎว่ารถไม่จอดออกขวาติดไฟแดง. ลืมบอกเราจะไปศูนย์ฟอร์ดเพื่อเอารถกลับส่งซ่อม. มันติดไฟแดงอยู่เราก็เลยจอลงพนักงานขับรถพูดจาไม่ดีกับเราเอามากเป็นผู้หญิง เคเาบอกแล้วว่ารถออกขวา. มีหูก็ฟังบ้างไม่ใช่มีไว้อย่างเดียวและต่อว่าเราหลายอย่างซึ่งตอนนั้นเราอายมากมาก. ผู้โดยสารเต็มรถเค้าก็มองเรา. จึงยอมให้มันด่าก่อนเราก็ผิดที่จำป้ายไม่ได้. แต่ไม่ควรทำปฎิกิริยาแบบนี้ สุดท้ายเราถามสรุปจะให้ลงไหมเค้าเลยปิดประตูให้ลงก่อนลงเค้าว่ามีหูไว้ควรฟังไม่ได้มีไว้ประดับที่หัวอย่างเดียว...แม่งนี่หรือ. ขสมอ. แม่งเบอร์รถมันเราโทรไปร้องเรียนแล้ว บริการแย่มากเสียดายเงินภาษีเลยที่มีพนัดงานแบบนี้. ต้อนนั้นผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับมันมากเพราะรีบกลัวไม่ทันศูนย์รถ. อยากรู้ทำไมถึงรับพนักงานขับรถมาเป็นแบบนี้ เหมือนไม่มีความรักในงานบริการ. กระเป๋ารถเมย์เขาก็ดีนะเตือนเราระวังรถด้วยผมไม่แน่นใจระหว่างที่ผมลงจากรถมันคงจะด่าตามหลัง.