วันที่ 27 ตุลาคม 2559 ผมขึ้นรถเมล์สาย 203 เวลาประมาณ จากกน้าเทสโก้โลตัส สาขาจรัญสนิวงศ์ เวลา 22.10 น. เพื่อไปลงที่ป้ายสี่แยกบางพลัด สาย 203 แดงเป็นทางเลือกเดียวตอนนั้น และมั่นใจว่าจะเดินรถตามเส้นทาง รถร่วม 203 ผมเลิกขึ้นไปแล้ว เพราะมันขับตามใจ ลงอุโมงค์เป็นสันดาลอยู่แล้ว ซึ่งเป็นอีกเรื่องที่อยากร้องเรียน จากเหตุดังกล่าวทำให้มันเลยป้ายที่ผมจะลง ผมจึงต้องไปลงป้ายตลาดพงษ์ทรัพย์ เพราะเหตุที่เป็นเขตชุมชน มีผู้คน และข้ามสะพานลอยง่าย ผมจึงเดินไปขึ้นรถอีกฝั่งเพื่อนั่งย้อนกลับมา รอประมาณ 15 นาที 203 อีกคันก็มา ผมก็ขึ้นไป แต่ปรากฏว่าเมื่อถึงป้ายซอยร่วม คนขับ 203 ก็จอดให้ลงตรงปากอุโมงค์ แล้วก็ขับลงอุโมงค์ไป ผมจึงจำเป็นต้องลง และเดินกลับเอง ซึ่งเส้นทางที่เดินอันตรายมาก ไม่มีทางเท้า ต้องเดิมบนถนน ไม่มีแสงไฟ ต้องเดินเลาะพื้นที่ก่อสร้าง ซึ่งตามจริงแล้วผมควรจะถึงบ้านตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว 1) มาตรฐานการเดินรถของ ขสมก.มีการบังคับใช้ระเบียบการเดินรถเป็นอย่างไร 2) การที่เป็นรถฟรี ไม่ใช่ข้ออ้างที่ พขร. จะขับรถอย่างไรก็ได้ตามใจ เพราะมันมาจากภาษีของผม 3) ความรับผิดชอบและความซื่อสัตย์ในการให้บริการของ พขร.ของ ขสมก เอง ต่อผู้โดยสาร แค่หน้าที่ง่ายๆยังทำไม่ได้ อย่าหวังว่าประเทศจะเดินหน้า 4) ถึงแม้ว่าจะมีการก่อสร้างอยู่ ซึ่งปกติจะปิดถนนที่แยกเวลา 22.00 น. แต่ในวันนี้ยังไม่มีการปิด พขร. ความจะมีวิจารณญานในการเกิดรถ โดยคิดถึงประโยชน์ของผู้โดยสาร มากกว่าประโยชน์ส่วนตน 5) หากเหตุผลไม่ได้สืบเนื่องมาจากข้อ 4) นั่นคือความมักง่ายของ พขร. และแสดงให้เป็นมาตรฐานและการควบคุมคุณภาพการเดินรถของ ขสมก ไร้ประสิทธิภาพอย่างสิ้นเชิง ปล. การนั่งรถเมล์ลงอุโมงค์ลอดแยกไปมาโดยรู้ทั้งรู้ว่าบ้านอยู่บนหัว แต่ก็ลงไม่ได้ไม่ใช่เรื่องตลก เสียเวลา หงุดหงิด และเหนื่อยมาก พยายามคิดว่าเป็นการเดินออกกำลังกายแต่ก็ไม่เรื่องป่ะ