เมื่อวานฉันกับเพื่อนได้มีโอกาสเปิดประสบการณ์ใหม่ในการนั่งรถเมย์สายปอ.75ครั้งแรกในชีวิต จากหัวลำโพง-บางประกอก เมื่อรถมาถึงคนข้างหน้าฉันเป็นคุณป้าแกก็ขึ้นรถช้าหน่อยพอฉันก้าวขึ้นได้แค่ก้าวเดียวรถก็ออกตัวเลยอย่างเร็ว ทำให้ฉันล้มไปโดนคุณลุงอีกคนอย่างแรง พอฉันขึ้นมายืนบนรถได้แล้ว คนขับรถก็ขับอย่างเร็ว และเบรคกระทันหันอย่างบ่อยครั้ง กระเป๋ารถเมย์ก็รับผู้โดยสารขึ้นมาเรื่อยๆถึงแม้ว่ามันจะเต็มแล้วก็ตาม ผู้โดยสารบนรถต้องยืนเบียดกันเป็นเวลานาน รอบๆฉันมีแต่ผู้ชาย ฉันเกือบเป็นลมระหว่างทาง แล้วต้องคอยจับที่ราวข้างบนอย่างแน่นอยู่เสมอไม่งั้นฉันคงลงไปนอนกองอยู่บนพื้นรถเมย์ พอรถวิ่งมาถึงบริเวณสุขสวัสดิ์ฉันกับเพื่อนก็ตัดสินใจลงกลางทางเพราะไม่ไหวแล้วจริงๆฉันกับเพื่อนจะเป็นลมจากการถูกเบียดเป็นเวลานานและรถที่ขับเร็ว+เบรคแรงขนาดนั้น เมื่อฉันกับเพื่อนลงกลางทางแล้วก็ต่อรถแท็กซี่ไปถึงบ้าน ถ้าจะถามฉันว่าทำไมไม่นั่งแท็กซี่จากหัวลำโพงไปถึงบ้านกันตั้งแต่แรก พวกเราไม่ได้มีเงินกันขนาดนั้นแล้วเวลานั้นไม่มีแท็กซี่ที่ว่างวิ่งผ่านกันสักคัน สำหรับฉันแล้วนี่คงเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ฉันจะขึ้นรถเมย์สายนี้ ของที่พวกเราถือก็เป็นหนังสือซึ่งมันหนักมาก ฉันคงไม่นำชีวิตตัวเอกมาเสี่ยงอะไรกับเรื่องแบบนี้อีก ประสบการณ์นี้ฉันคงจำไปชั่วชีวิต สำหรับวันนี้ฉันและเพื่อนมีอาการปวดตัวอย่างมากจากเมื่อวาน ฉันอยากให้ทางขสมก.รับเรื่องนี้แล้วนำไปพิจารณาปรับปรุงแก้ไขสำหรับรถเมย์สายปอ.75 ไม่อยากให้เกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้เกิดขึ้นกับใครอีก คุณภาพชีวิตและความปลอดภัยของผู้โดยสารอยู่ตรงไหน รับเรื่องแล้วนำไปปรับปรุงอย่างจริงจังด้วยคะ อย่างให้เรื่องที่ฉันพูดมันเงียบเลย ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะค่ะ ขอให้เรื่องนี้ได้รับการปรับปรุงด้วยคะ ขอบคุณอีกครั้วคะ