เวลา 6โมงกว่าๆ ขึ้นรถเมล์สาย 108 เบอร์ 19 แปะโฆษณาลายเนเจอร์กิฟ มาจากอนุเสาวรีย์ คนขับไว้ผมยาวประบ่า แสกกลาง กระเป๋าเป็นผช ตัวอ้วนๆ ใส่นาฬิกาสีชมพู พาดผ้าขนหนูสีชมพูที่บ่า คนขับ ขับรถแย่มาก ผ่าไฟแดง สวนเลนส์ เหยียบจนมิดเหมือนรถเหาะ ผู้โดยสารนั่งกันหัวโยก ขับจ่อท้ายคันอื่นจนหน้ารถชิดกับคันหน้า แล้วก็เบรคหัวทิ่ม กระเป๋าเป็นคนคอยยุให้แซงทุกคัน พูดแต่ว่าแซงเลยๆ แซงแม่งให้หมด จะรีบกลับบ้าน คนขับก็ด่าทุกคันด้วยคำหยาบคาย ขับปาดไปปาดมา จนคลัชไหม้มีกลิ่นเหม็น คนกดกริ่งจะลงตรงหน้าสวนสุนัน มันก็ไม่จอด ให้ไปลงตรง4แยกที่มันติดไฟแดง ก่อนขึ้นสะพานซังฮี้ รู้สึกชีวิตไม่ปลอดภัย ไม่คุ้มที่จะเสี่ยงกับค่ารถราคา10บาท ที่ขับเหมือนจะพากูไปตายได้ทุกวินาที วันนี้ยังไม่มีใครเป็นอะไร แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมามันไม่คุ้ม ฝากบอกคนขับและกระเป๋าด้วยว่าถ้าจะรีบไปตาย ก็ไปตายกันสองคนเถอะ... เกิดมา 24 ปี ขึ้นรถเมล์ขับแย่มาก็เยอะ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกหมดความอดทนจนต้องร้องเรียนเท่าครั้งนี้