วันพุธที่ 6 กุมภาพันธ์​ 2562 ดิฉันเดินทางมาจากต่างจังหวัด มีความจำเป็นต้องเดินทางไปโรงพยาบาลรามาธิบดี ดิฉันขึ้นรถปอ509 ที่มีกระเป๋ารถเมล์​เป็นผู้หญิงและคนขับเป็นผู้หญิง​ ดิฉันขึ้นรถจากหมอชิตใหม่ ณ เวลาประมาณ 6โมงเช้า ดิฉันเป็นคนต่างจังหวัดไม่รู้เส้นทาง จึงบอกกระเป๋ารถเมล์ว่า "หากรถเมล์ถึงโรงพยาบาลรามาธิบดี ช่วยกรุณา​บอกได้ไหมคะ เพราะไม่ทราบเส้นทางและกลัวว่าจะลงไม่ถูกค่ะ" ปรากฏว่า กระเป๋า​รถเมล์​หันมาพูดแบบลำคาญดิฉันว่า "ก็ดูจากหน้าจอได้ไงค๊าาา" ดิฉันเลยขอโทษที่ดิฉันไม่เห็นว่าเดี๋ยวนี้มีหน้าจอทีวีคอยบอกว่าถึงป้ายไหนแล้ว เพราะดิฉันไม่ค่อยได้ขึ้นรถเมล์ในกรุงเทพ .. พอรถเมล์แล่นไป.. ดิฉันจึงตั้งหน้าตั้งตาดูหน้าจออยู่ตลอดเวลาอย่างจดจ่อ และคอยฟังที่กระเป๋ารถเมล์พูดบอกผู้โดยสารบางป้าย ระหว่างทางมีการพูดจานินทาว่าผู้โดยสารชราลับหลังที่พึ่งลงจากรถลงไปเสียงดัง ดิฉันได้แต่นั่งไปเรื่อยๆ ดูหน้าจอที่กระเป๋า​รถเมล์​บอกให้ดูไปด้วย ก็ไม่เห็นว่าจะมีชื่อโรงพยาบาล​รามาธิบดี​ขึ้นมาเลยสักที จนรถแล่นออกไปนานมาก ตอนนั้นผู้โดยสารก็ลงไปเยอะแล้ว ดิฉันเห็นกระเป๋ารถเมล์ยืนคุยเล่นกับคนขับอยู่ข้างหน้ารถ ดิฉันจึงเดินไปถามว่า "โรงพยายาล​รามาธิบดี​อีกไกลไหมคะ เพราะหน้าจอไม่บอกสักที" กระเป๋าเลยพูดขึ้นว่า "อ่าว ถึงนานแล้ว ตอนถึงบอกแล้ว เขาได้ยินกันทั้งคันรถ" ดิฉันอึ้งค่ะ เลยถามกระเป๋า​ว่าบอกตอนไหน เขาบอกว่า ก็ตอนที่ถึงหน้าองค์การเภสัชกรรม​ไง... ดิฉันขอถามนะคะ แล้วคุณบอกว่าองค์การเภสัชกรรมแล้วดิฉันจะไปตรัสรู้​ได้อย่างไรว่าองค์การเภสัชกรรม​กับโรงพยาบาลรามาธิบดี​คือลงที่เดียวกัน แล้วทำไมตอนดิฉันถามตอนแรก ทำไมไม่มีแนะนำว่าให้ลงที่ป้ายองค์การเภสัชกรรม??? ดิฉันก็เลยบอกว่าดิฉันไม่ทราบค่ะว่าต้องลงที่องค์กรารเภสัชกรรม​ กระเป๋าก็รีบพูดว่า "ตอนบอกก็บอกทั้ง2ชื่อเลย ทั้งองค์การเภสัชกรรม​และโรงพยาบาล​รามาธิบดี​" พอกระเป๋า​รถเมล์​บอกดังนั้นดิฉันจึงยิ่งเสียความรู้สึก​มากเพราะดิฉันมั่นใจ100%เพราะตั้งใจฟังอยู่ตลอดว่ากระเป๋าพูดว่าอะไรและดูหน้าจอยู่​ตลอดเวลา กระเป๋าพูดกับดิฉันเสียงดังมาก เพื่อให้ดิฉันเกิดความอับอาย โดยพูดย้ำๆๆว่าคนอื่นเขาได้ยินกันทั้งคันรถ ยังไม่พอคนขับรถซึ่งเป็นพวกเดียวกัน พอฟังดิฉันคุยกับกระเป๋าก็เข้ามาช่วยกระเป๋ารถเมล์​โดยพูดว่ากระเป๋ารถเมล์บอกชื่อรามาธิบดี​ด้วย ดิฉันอยากให้กระเป๋ารถเมล์​และคนขับรถไปสาบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์​เป็นอย่างยิ่งโดยหากกระเป๋ารถเมล์ไม่ได้พูดว่าโรงพยาบาลรามาธิบดี​สักคำขอให้มีอันเป็นไป ดิฉันมั่นใจว่ากระเป๋าพูดชื่อองค์การเภสัชกรรม​อย่างเดียวแน่นอนล้านเปอร์เซ็น​ ดิฉันยังจำได้ว่าตอนนั้นกระเป๋าบอกคนขับให้จอดรถเมล์สักครู่​อย่าพึ่งรีบไปและพูดว่าป้ายนี้มีคนลงเยอะ ดิฉันจำได้แม่น และถ้ากระเป๋า​รถเมล์​พูดว่า โรงพยาบาล​รามาธิบดี ดิฉันจะไปแกล้งตัวเองไม่ลงทำไมคะ?????? คนเดือดร้อนคือดิฉัน คุณ​ทำงานแบบลำคาญผู้โดยสาร พอผู้โดยสารถามข้อมูลก็ตอบแบบลำคาญแบบส่งๆ พอเขาเดือดร้อน นอกจากไม่ขอโทษสักคำ ยังมาตระโกนร่วมกับคนขับเพื่อที่จะให้ผู้โดยสารได้รับความอับอาย ดิฉันต้องเสียเวลา เสียเงิน ต้องเรียกแท็กซี่​กลับไปโรงพยาบาล​รามาธิบดี​ ต้องแบกของหนักพลุงพลังข้ามสะพานลอยไปรอรถ และเสียความรู้สึก​มากกับการบริการที่เลวแบบนี้ มีใครรับผิดชอบกัยการกระทำการให้บริการเลวๆนี้บ้าง? ดิฉันต้องการเรียกร้องเอาผิดให้เป็นเยี่ยงอย่าง เพื่อจะไม่ไปกระทำให้ผู้อื่นได้รับความเสียหายคนไหนอีก