วันอังคารที่ 12 ธันวาคม 2560 นั่งรถเมล์ 129 จากมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์บางเขน เวลา 06.10 น. ไปโรงเรียนสตรีวารนาถบางเขน เวลา 06.44 น. เวลาโดยประมาณ เนื่องจากมีนักเรียนลงกันเยอะ และมีลูกชายอายุ 9 ขวบ ลงต่อจากนักเรียนโต แต่รถเมล์ 129 ปิดประตูทันที และออกรถ โดยที่ลูกชายวัย 9 ขวบ กำลังจะก้าวขาลงสุดท้าย แต่ประตูปิดใส่ตัวลูกชาย คนที่ลงต่อซึ่งมีเด็กเล็กเหมือนกันเขาดึงไว้ ไม่งั้นลูกชายวัย 9 ขวบคงตกรถเมล์ 129 แน่นอน ขณะรถออกตัว ซึ่งดิฉันออกมาไม่ทันเพราะ คนยืนขว้างที่ประตู พอลงจากรถมาดูลูกชาย โดนปประตูหนีบแขน ขา ใบหน้า แต่คนขับรถเมล์ 129 เปิดประตูมาขอโทษ ซึ่งหากเกิดอะไรขึ้น คำขอโทษ ไม่มีประโยชน์อะไรเลย แม้แต่กระเป๋า การที่จะออกรถจะต้องฟังเสียงกระเป๋าด้วยว่าปิด-เปิดได้ เพราะนักเรียนตัวเล็กๆๆ กันทั้งนั้น หากตกลงมาแล้วรถเหยียบจะเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้จะรีบไปไหน นั่งรถเมล์ 129 มานาน แล้วเสียใจกับเหตุการณ์เมื่อเช้าอย่างมาก หากเกิดที่ี่ร้ายแรง คำขอโทษไม่เพียงพอ หรอกนะคะ เขาเลี้ยงลูกมาไม่เคยห่างกันเลย เพราะกลัวภัยอันตราย ไม่เคยทิ้งกัน ช่วยฝากเตือนคนที่มีหน้าที่คนขับและพนักงานเก็บเงิน ด้วยว่า มันต้องพร้อมกัน ว่าคนลงหมดหรือยัง ถึงออกรถได้ ขอนะอย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีก