เวลาเกิดประมาณ 11.15 น. วันที่ 11/1/60 ผมกำลังขับรถออกจากซอย เพรชเกษม81 ในรถมีลูกและภรรยา ลูกอายุ11เดือน ยังเป็นเด็กอ่อนๆ ในระหว่างที่ผมกำลังจะออกจากซอย รถเมย์วิ่งมาด้วยความเร็วจากเลนส์กลางปาดมาเลนส์ซ้ายสุด ถนน3เลนครับ และในระหว่างที่ผมออกเขาปาดหน้าผมไปด้วยความเร็ว เกือบชนเลยครับ รถผมเบรคหัวทิ่มลูกหล่นจากมือภรรยาผม แต่ยังคว้าไว้ทันครับ แต่ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร ช่างมันลูกไม่ได้เป็นอะไร แต่พอผมออกจากซอยมาได้ ผมเกาะติดเลนซ้ายครับ เพราะผมจะเขาปั๊มที่หยู่ถัดไปไกล้ๆ ในขณะที่ผมอยู่ซ้าย รถเมย์กำลังวิ่งไปเลนกลาง ปาดมาซ้ายเร็วมากครับ แล้วผมกำลังวิ่งอยู่ซ้าย เบรคไม่ทันจริงๆครับ เพราะเขาปาดเข้ามาเร็วมากเพราะเขาจะเข้าป้าย แล้วถ้าผมเบรค ชนแน่ครับ เพราะว่าผมอยู่ระหว่างกลางตัวรถเขาเลย ผมเลยบีบแตร แต่เขาไม่หยุดครับ ณตอนนั้นผมโมโหมากครับ เพราะเขาเบียดรถผมจนไปครูดฟุตบาท ลูกร้องให้เสียงดังมากครับเพราะเขาตกใจ ทั้งเสียงแตร และเสียงครูดฟุตบาท พอพ้นตัวรถเขาไป ผมมองกลับไปมองครับ ปรากฎว่า เขาหยิบโทรศัพขึ้นมาคุย เท่านั้นเหละครับ ถ้าตรงนั้นคือมอเตอร์ไซ คือมอไซล้มแน่ครับและโดนเหยียบแน่ๆ เพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะเบรคเลย ผทโมโหมากครับ เพราะตรงนี้ ในรถผม มีลูกและภรรยาอยู่ และถ้าลูกและภรรยาผม เป็นอะไรไป ผมคงไม่ให้อภัยตัวเอง ผมจอดรถหน้ารถเขาครับ และลงไปคุยกับเขา ผมเดินขึ้นไปบนรถเมย์ เดินไปทีาฝั่งคนขับ ป้ากระเป๋ารถเมย์มากระชากผม ผมตะโกนว่า ทำไมมึงขับรถเหี้ยแบบนี้วะ ในรถกูมีลูกอ่อนนะเว้ย และในขณะที่ป้ากระชากผมอยู่ ผมไม่ได้ต้องการจะไปทำอะไรเขานะ ผมอยากจะคุยกับเขาว่าทำไมเขาถึงขับแบบนี้ แต่ที่ผมไม่เข้าใจ คือป้าเขาจะมากระชากผมไว้ทำไม ใช่ครับ ผมอาจจะเสียงดัง แต่ถ้าผมคิดจะทำเขา ผมขึ้นไปใส่เขาเลยแน่นอนครับ เพราะผมยังวัยรุ่น ส่วนเขามีอายุแล้วครับ แต่สิ่งที่ผมเห็น คือคนขับ ชักมีดปลายเเหลมขึ้นมา ยืนขึ้นเดินมาที่ผม ผมรู้ได้ทันทีเลยครับ ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง เขาแทงผมเเน่ เพราะเขาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเดินเลยพูดเขาเดินดิ่งเข้ามาหาผม ผมถีบไปเต็มเเรงเลยครับ แต่ไม่รู้ว่าโดนรึเปล่าเพราะมันชุลมุนมากและป้ากระเป๋ากับใครก็ไม่รู้เต็มไปหมดมากระชากผมจนผมล้มลง แต่สิ่งที่ผมคิดคนที่คุณควรจะหยุด คือคนที่ถือมีดครับ ส่วนผมมือเปล่าๆ แล้วทีนี้ แฟนผมอุ้มลูกเดินขึ้นมา ถามว่าทำไมลุงขับรถแบบนี้ ลุงตอบว่า กูก็ขับของกูมาดีๆเนี้ย ด่าเมียผมอีก ผมโมโหเข้าไปอีกครับ ผมเลยบอกว่า งั้นเราไปเคลียกันที่โรงพัก ลุงเดินกลับไปที่นั่งและออกรถไปกระด้วยความเร็ว ภรรยาผมยืนอยู่อุ่มลูกอยู่ เกือบล้มเลยครับ ถ้าเวลานั้นภรรยาและลูกผมล้มลงละ แล้วลูกผมละ จะเป็นยังไงเขายังแค่11เดือนนะครับ และรถผม ที่จอดอยู่ กุญแจคาไว้ในรถ รถผมคันหลายบาทนะครับ เขาไม่สนใจหรือมีความเห็นใจเลยสักนิด เขาไปจอดทีาป้ายป้อมตำรวจครับ ผมเดินลงไปที่ป้อม มองหาพี่ตำรวจ แต่ไม่มีตำรวจอยู่ในป้อม ผมเลยตะโกนบอกลุงว่า เดี๋ยวเจอกันนะครับ ผมแจ้งความแน่ ผมจะเอาเรื่องคนอย่างลุงให้ถึงที่สุด คนอย่างลุงต้องไม่มีที่ยืนในสังคม ผมมานั่งนึกและสงสัย ว่าทำไม ทำไม ผมทำผิดอะไร ผมรักลูกผม ผมรักภรรยาผม ผมปกป้องพวกเขา แต่ทำไม คนถึงมองว่าสิ่งที่ผมทำ มันผิด และคนอย่างลุงละครับ รถรถหวาดเสียวเบียดจนรถผมครูท จะเอามีดแทงผม เกือบทำลูกและภรรยาผมบาดเจ็บ ทำไมเขาถึงไม่ถูกลงโทษ ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้ ขับรถดีๆ เรื่องทั้งหมดก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ส่วนนึงผมผิด ผมยอมรับครับ แต่ทุกอย่างที่ผมทำไป เพียงเพราะผมต้องการจะปกป้องลูกและแฟนผมเท่านั้นเองครับ ขอบคุณครับ